IN QUARTO LIBRO.

Primo, quod sacramenta legalia non justificabant etiamsi cum fide et devotione fierent. Dist. I, cap. Non igitur.

Secundo, quod homo sine medio videbat Deum ante peccatum. Eadem dist., cap. Triplici.

Tertio, quod circumcisio non conferebat gratiam ad bene operandum, nec virtutes ad augmentum; sed solum ad peccata dimittenda valebat. Eadem dist., cap. Duo igitur.

Quarto, quod parvuli ante octavum diem morientes incircumcisi peribant, et quod causa necessitatis poterant ante circumcidi. Eadem dist., cap. Si vero.

Quinto, quod quaedam sacramenta novae legis instituta sunt in remedium tantum, ut matrimonium. Dist. II, cap. I Jam ad sacramenta.

Sexto, quod baptizati baptismo Joannis non ponentes spem in illo, non erant baptizandi Baptismo Christi. Dist. II, cap. ult. Hic considerandum. Vel aliter: Baptismus Joannis cum impositione manuum aequipollebat Baptismo Christi; ita quod baptizatus baptismo Joannis non erat baptizandus.

Septimo, quod Deus potuit dare potentiam creaturae creandi et interius abluendi, id est, peccata dimittendi. Dist. V, cap. ult. Hic quaeritur quae sit. Vel sic quod Deus poterat dare potestatem aliis baptizandi interius, et quod creatura potuerit suscipere, et similiter quod Deus potest potestatem creandi creaturae communicare, et creare per creaturam tanquam per ministrum. Dist. V.

Octavo, quod schismatici degradati, praecisi ab Ecclesia haeretici, excommunicati, non habent potestatem consecrandi corpus Christi. Dist. XIII, cap. Illi vero.

Nono, quod brutum non sumit verum corpus Christi etsi videatur. Dist. XIII, cap. Illud etiam sane.

Decimo, quod scientia discernendi ut notat habitum scientiae sit clavis. Dist. XIX, cap. I.

Undecimo, quod episcopi simoniaci degradati non possunt conferre ordines. Dist. XXV, cap. De simoniacis.

Duodecimo, quod secundus maritus alicujus mulieris incognitae carnaliter a primo sit bigamus per cognitionem illius et prohibetur ab ordinibus. Dist. XXVII, cap. ult.

Decimo tertio, quod cognoscens sororem uxoris suae non tenetur uxori petenti debitum reddere. Dist. XXXIII, cap. De his.

Decimo quarto, quod ille qui uxore vivente duxit aliam in aliena patria qui rediens ad conscientiam vult eam dimittere et non potest, si cogitur ab Ecclesia remanere et debitum reddere quia sibi non creditur: dicit Magister quod incipit excusari per obedientiam et timorem, et tenetur reddere debitum si petatur. Dist. XXXVIII, cap. ult.

Decimo quinto, quod peccata deleta non patefiant aliis in judicio. Dist. LXIV, cap. Hic quaeritur utrum electis.

Praedictis erroribus sequentem adjungemus propositionem, quae defuncto auctore ab Alexandro III papa damnata est, nempe: Christus, secundum quod est homo, non est aliquid; qua voce illud sane significare intendebat inclytus auctor, scilicet quod Christus . . . non est aliquid ABSOLUTUM, QUOD PERSONAM CONSTITUAT; mens vero ipsius verbis supra enuntiatis non sat clare patefiebat.