Xenophanes of Colophôn - B: Extant Original Fragments

(English)

B. FRAGMENTE

ΞΕΝΟΦΑΝΟΥΣ ΕΛΕΓΕΙΑΙ

21 B 1 [21 Karsten, 1 Diehl]. ATHEN. XI 462 C

[I 126. 25 App.] νῦν γὰρ δὴ ζάπεδον καθαρὸν καὶ χεῖρες ἁπάντων
καὶ κύλικες˙ πλεκτοὺς δ' ἀμφιτιθεῖ στεφάνους,
ἄλλος δ' εὐῶδες μύρον ἐν φιάληι παρατείνει˙
κρατὴρ δ' ἕστηκεν μεστὸς ἐυφροσύνης,
5 ἄλλος δ' οἶνος ἕτοιμος, ὃς οὔποτέ φησι προδώσειν,
[I 127. 1 App.] μείλιχος ἐν κεράμοισ' ἄνθεος ὀζόμενος˙
ἐν δὲ μέσοισ' ἁγνὴν ὀδμὴν λιβανωτὸς ἵησι˙
ψυχρὸν δ' ἔστιν ὕδωρ καὶ γλυκὺ καὶ καθαρόν˙
πάρκεινται δ' ἄρτοι ξανθοὶ γεραρή τε τράπεζα
[I 127. 5 App.] 10 τυροῦ καὶ μέλιτος πίονος ἀχθομένη˙
βωμὸς δ' ἄνθεσιν ἀν τὸ μέσον πάντηι πεπύκασται,
μολπὴ δ' ἀμφὶς ἔχει δώματα καὶ θαλίη.
χρὴ δὲ πρῶτον μὲν θεὸν ὑμνεῖν εὔφρονας ἄνδρας
εὐφήμοις μύθοις καὶ καθαροῖσι λόγοις˙
[I 127. 10 App.] 15 σπείσαντας δὲ καὶ εὐξαμένους τὰ δίκαια δύνασθαι
πρήσσειν - ταῦτα γὰρ ὦν ἐστι προχειρότερον -
οὐχ ὕβρις πίνειν ὁπόσον κεν ἔχων ἀφίκοιο
οἴκαδ' ἄνευ προπόλου μὴ πάνυ γηραλέος.
ἀνδρῶν δ' αἰνεῖν τοῦτον ὃς ἐσθλὰ πιὼν ἀναφαίνει,
[I 127. 15 App.] 20 ὥς οἱ μνημοσύνη καὶ τόνος ἀμφ' ἀρετῆς,
[I 128. 1 App.] οὔτι μάχας διέπων Τιτήνων οὐδὲ Γιγάντων
οὐδέ 〈τε〉 Κενταύρων, πλάσματα τῶν προτέρων,
ἢ στάσιας σφεδανάς, τοῖσ' οὐδὲν χρηστὸν ἔνεστι˙
θεῶν 〈δὲ〉 προμηθείην αἰὲν ἔχειν ἀγαθόν.

21 B 2 [19 K., 2 D.]. ATHEN. X 413 F nach 21 C 2
[I 128. 5 App.] ταῦτ' εἴληφεν ὁ Εὐριπίδης ἐκ τῶν τοῦ Κολοφωνίου ἐλεγείων Ξενοφάνους οὕτως εἰρηκότος˙
ἀλλ' εἰ μὲν ταχυτῆτι ποδῶν νίκην τις ἄροιτο
ἢ πενταθλεύων, ἔνθα Διὸς τέμενος
πὰρ Πίσαο ῥοῆισ' ἐν Ὀλυμπίηι, εἴτε παλαίων
[I 128. 10 App.] ἢ καὶ πυκτοσύνην ἀλγινόεσσαν ἔχων,
5 εἴτε τι δεινὸν ἄεθλον ὃ παγκράτιον καλέουσιν,
ἀστοῖσίν κ' εἴη κυδρότερος προσορᾶν
καί κε προεδρίην φανερὴν ἐν ἀγῶσιν ἄροιτο
καί κεν σῖτ' εἴη δημοσίων κτεάνων
[I 128. 15 App.] ἐκ πόλεως καὶ δῶρον ὅ οἱ κειμήλιον εἴη˙
10 εἴτε καὶ ἵπποισιν, ταῦτά κε πάντα λάχοι -
[I 129. 1] οὐκ ἐὼν ἄξιος ὥσπερ ἐγώ. ῥώμης γὰρ ἀμείνων
ἀνδρῶν ἠδ' ἵππων ἡμετέρη σοφίη.
ἀλλ' εἰκῆι μάλα τοῦτο νομίζεται, οὐδὲ δίκαιον
προκρίνειν ῥώμην τῆς ἀγαθῆς σοφίης.
[I 129. 5 App.] 15 οὔτε γὰρ εἰ πύκτης ἀγαθὸς λαοῖσι μετείη
οὔτ' εἰ πενταθλεῖν οὔτε παλαισμοσύνην,
οὐδὲ μὲν εἰ ταχυτῆτι ποδῶν, τόπερ ἐστὶ πρότιμον
ῥώμης ὅσσ' ἀνδρῶν ἔργ' ἐν ἀγῶνι πέλει,
τοὔνεκεν ἂν δὴ μᾶλλον ἐν εὐνομίηι πόλις εἴη.
[I 129. 10] 20 σμικρὸν δ' ἄν τι πόλει χάρμα γένοιτ' ἐπὶ τῶι,
εἴ τις ἀεθλεύων νικῶι Πίσαο παρ' ὄχθας˙
οὐ γὰρ πιαίνει ταῦτα μυχοὺς πόλεως.

21 B 3 [20 K., 3 D.]. ATHEN. XII 526 A Κολοφώνιοι δ', ὥς φησι Φύλαρχος [F.Gr.Hist. 81 F 66 II 184] τὴν ἀρχὴν ὄντες σκληροὶ ἐν ταῖς ἀγωγαῖς, ἐπεὶ [I 129. 15 App.] εἰς τρυφὴν ἐξώκειλαν πρὸς Λυδοὺς φιλίαν καὶ συμμαχίαν ποιησάμενοι, προήιεσαν διησκημένοι τὰς κόμας χρυσῶι κόσμωι, ὡς καὶ Ξ. φησίν˙
ἁβροσύνας δὲ μαθόντες ἀνωφελέας παρὰ Λυδῶν,
ὄφρα τυραννίης ἦσαν ἄνευ στυγερῆς,
ἤιεσαν εἰς ἀγορὴν παναλουργέα φάρε' ἔχοντες,
[I 129. 20 App.] οὐ μείους ὥσπερ χίλιοι εἰς ἐπίπαν,
[I 130. 1 App.] αὐχαλέοι, χαίτηισιν ἀγάλμενοι εὐπρεπέεσσιν,
ἀσκητοῖσ' ὀδμὴν χρίμασι δευόμενοι.

21 B 4. POLLUX IX 83 εἴτε Φείδων πρῶτος ὁ Ἀργεῖος ἔκοψε νόμισμα εἴτε Δημοδίκη ἡ Κυμαία συνοικήσασα Μίδαι τῶι Φρυγὶ (παῖς δ' ἦν Ἀγαμέμνονος Κυμαίων [I 130. 5 App.] βασιλέως) εἴτε Ἀθηναίοις Ἐριχθόνιος καὶ Λύκος, εἴτε Λυδοί, καθά φησι Ξ. Vgl. HEROD. I 94 Λυδοὶ γὰρ δὴ καὶ πρῶτοι ἀνθρώπων τῶν ἡμεῖς ἴδμεν, νόμισμα χρυσοῦ καὶ ἀργυροῦ κοψάμενοι ἐχρήσαντο.

21 B 5 [23 K., 4 D.]. ATHEN. XI 782 A
οὐδέ κεν ἐν κύλικι πρότερον κεράσειέ τις οἶνον
[I 130. 10 App.] ἐγχέας, ἀλλ' ὕδωρ καὶ καθύπερθε μέθυ.

21 B 6 [22 K., 5 D.]. ATHEN. IX 368 E Ξ. δ' ὁ Κολοφώνιος ἐν τοῖς ἐλεγείοις φησί˙
πέμψας γὰρ κωλῆν ἐρίφου σκέλος ἤραο πίον
ταύρου λαρινοῦ, τίμιον ἀνδρὶ λαχεῖν,
τοῦ κλέος Ἑλλάδα πᾶσαν ἐφίξεται οὐδ' ἀπολήξει,
[I 130. 15 App.] ἔστ' ἂν ἀοιδῶν ᾖ γένος Ἑλλαδικῶν.

21 B 7 [18 K., 6 D.]. DIOG. VIII 36 περὶ δὲ τοῦ ἄλλοτε ἄλλον γεγενῆσθαι (Pythagoras) Ξενοφάνης ἐν ἐλεγείαι προσμαρτυρεῖ, ἧς ἀρχή "νῦν ... κέλευθον". ὃ δὲ περὶ αὐτοῦ (Pythagoras) φησιν, οὕτως ἔχει "καί ... ἀΐων" Vgl. A 1, I 113, 21.
νῦν αὖτ' ἄλλον ἔπειμι λόγον, δείξω δὲ κέλευθον.

* * *
[I 131. 1 App.] καί ποτέ μιν στυφελιζομένου σκύλακος παριόντα
φασὶν ἐποικτῖραι καὶ τόδε φάσθαι ἔπος˙
"παῦσαι μηδὲ ῤάπιζ', ἐπεὶ ἦ φίλου ἀνέρος ἐστίν
ψυχή, τὴν ἔγνων φθεγξαμένης ἀίων".

21 B 8 [24 K., 7 D.]. DIOG. IX 18. 19 (vgl. I 113, 21) [I 131. 5 App.] μακροβιώτατός τε γέγονεν (Xenophanes), ὥς που καὶ αὐτός φησιν˙
ἤδη δ' ἑπτά τ' ἔασι καὶ ἑξήκοντ' ἐνιαυτοὶ
βληστρίζοντες ἐμὴν φροντίδ' ἀν' Ἑλλάδα γῆν˙
ἐκ γενετῆς δὲ τότ' ἦσαν ἐείκοσι πέντε τε πρὸς τοῖς,
[I 131. 10 App.] εἴπερ ἐγὼ περὶ τῶνδ' οἶδα λέγειν ἐτύμως.

21 B 9 [26 K., 8 D.]. ETYM. GEN. s.v. γῆρας
ἀνδρὸς γηρέντος πολλὸν ἀφαυρότερος.

ΣΙΛΛΟΙ

21 B 10 [9 D., 4 Wachsm. Sillogr.]. HERODIAN π. διχρ. p. 296, 6 [Cr. An. Ox. III]

[I 131. 15 App.] ἐξ ἀρχῆς καθ' Ὅμηρον, ἐπεὶ μεμαθήκασι πάντες . . .

21 B 11 [7 K., 10 D., 2 W.]. SEXT. Adv. math. IX 193 [I 132. 1]
πάντα θεοῖς ἀνέθηκαν Ὅμηρός θ' Ἡσίοδός τε,
ὅσσα παρ' ἀνθρώποισιν ὀνείδεα καὶ ψόγος ἐστίν,
κλέπτειν μοιχεύειν τε καὶ ἀλλήλους ἀπατεύειν.

21 B 12 [7 K., 11 D., 2 W.]. SEXT. Adv. math. I 289 [I 132. 5 App.] Ὅμηρος δὲ καὶ Ἡσίοδος κατὰ τὸν Κολοφώνιον Ξενοφάνη
ὡς πλεῖστ(α) ἐφθέγξαντο θεῶν ἀθεμίστια ἔργα,
κλέπτειν μοιχεύειν τε καὶ ἀλλήλους ἀπατεύειν.

Κρόνος μὲν γάρ ἐφ' οὗ τὸν εὐδαίμονα βίον γεγονέναι λέγουσι τὸν πατέρα ἠνδροτόμησε [I 132. 10] καὶ τὰ τέκνα κατέπιεν Ζεύς τε ὁ τούτου παῖς ἀφελόμενος αὐτὸν τῆς ἡγεμονίας 'γαίης νέρθε καθεῖσε' (Ξ 204) κτλ.

21 B 13 [31 K., 5 W.]. GELL. N. A. III 11 alii Homerum quam Hesiodum maiorem natu fuisse scripserunt, in quibus Philochorus [fr. 54b FHG I 393] et X., alii minorem.

21 B 14 [5 K., 12 D.].CLEM. Str. V 109 [II 399, 19 St.] nach B 23 [I 132. 15 App.]
ἀλλ' οἱ βροτοὶ δοκοῦσι γεννᾶσθαι θεούς,
τὴν σφετέρην δὲ ἐσθῆτα ἔχειν φωνήν τε δέμας τε.

21 B 14 [5 K., 12 D.].CLEM. Str. V 109 [II 399, 19 St.] nach B 23 [I 132. 15 App.]
ἀλλ' οἱ βροτοὶ δοκοῦσι γεννᾶσθαι θεούς,
τὴν σφετέρην δὲ ἐσθῆτα ἔχειν φωνήν τε δέμας τε.

21 B 15 [6 K., 13 D.]. CLEM. Str. V 110 [II 400, 1 St.] nach B 14
ἀλλ' εἴ τοι χεῖρας ἔχον βόες 〈ἵπποι τ'〉 ἠὲ λέοντες
[I 133. 1 App.] ἢ γράψαι χείρεσσι καὶ ἔργα τελεῖν ἅπερ ἄνδρες,
ἵπποι μέν θ' ἵπποισι βόες δέ τε βουσὶν ὁμοίας
καί 〈κε〉 θεῶν ἰδέας ἔγραφον καὶ σώματ' ἐποίουν
τοιαῦθ' οἷόν περ καὐτοὶ δέμας εἶχον 〈ἕκαστοι〉.

21 B 16 [14 D.]. CLEM. Str. VII 22 [III 16, 6 St.] [I 133. 5 App.]
Αἰθίοπές τε 〈θεὺς σφετέρους〉 σιμούς μέλανας τε
Θρῆικές τε γλαυκούς καὶ πυρροὺς 〈φασι πέλεσθαι〉 .

21 B 17 [27 K., 15 D., 1 W.]. SCHOL. ARIST. Equ. 408 (Vgl. Hesych. s. v. βάκχος) βάκχους . . . τοὺς κλάδους, οὓς οἱ μύσται φέρουσι. μέμνηται δὲ Ξενοφάνης ἐν [I 133. 10 App.] Σίλλοις ˙
ἑστᾶσιν δ' ἐλάτης 〈βάκχοι〉 πυκινὸν περὶ δῶμα.

21 B 18 [16 K., 16 D.]. STOB. Ecl. I 8, 2; Flor. III 29, 41
οὔτοι ἀπ' ἀρχῆς πάντα θεοὶ θνητοῖσ' ὑπέδειξαν,
ἀλλὰ χρόνωι ζητοῦντες ἐφευρίσκουσιν ἄμεινον.

21 B 19. DIOG. I 23 [vgl. I 67, 21; 21 A 1 I 113, 20] [I 133. 15] δοκεῖ δὲ [Thales] κατά τινας πρῶτος ἀστρολογῆσαι καὶ ἡλιακὰς ἐκλείψεις καὶ τροπὰς προειπεῖν, ὥς φησιν Εὔδημος ἐν τῇ Περὶ τῶν Ἀστρολογουμένων ἱστορίαι [fr. 94 Spengel; vgl. 11 A 5 I 74, 20], ὅθεν αὐτὸν καὶ Ξ. καὶ Ἡρόδοτος θαυμάζει.

21 B 20 [32 K]. DIOG. I 111 [vgl. I 113, 21] [I 134. 1 App.] ὡς δὲ Ξ. ὁ Κολοφώνιος ἀκηκοέναι φησί, τέτταρα πρὸς τοῖς πεντήκοντα καὶ ἑκατόν (sc. ἔτη βιῶναι Ἐπιμενίδην). Vgl. 3 A 1 § 111.

21 B 21 [28 K]. SCHOL. ARISTOPH. Pac. 697 ὁ Σιμωνίδης διεβέβλητο ἐπὶ φιλαργυρίαι . . . [I 134. 5 App.] χαριέντως δὲ πάνυ τῶι αὐτῶι λόγωι διέσυρε [β̅̅ τοῦ ἰαμβοποιοῦ] καὶ μέμνηται ὅτι σμικρολόγος ἦν˙ ὅθεν Ξενοφάνης κίμβικα αὐτὸν προσαγορεύει. Vgl. 21 A 22.

21 B 21 a. SCHOL. HOM. OXYRH. 1087, 40 [Ox. Pap. VIII p. 103] τὸ Ἔρυκος παρὰ Ξενοφάνει ἐν ε̅ Σίλλων.

ΠΑΡΩΔΙΑΙ [= ΣΙΛΛΟΙ ? vgl. 21 A 9] [I 134. 10 App.]
21 B 22 [17 K., 18 D., 3 W.]. ATHEN. Epit. II p. 54 E Ξ. ὁ Κολοφώνιος ἐν Παρωιδίαις˙
πὰρ πυρὶ χρὴ τοιαῦτα λέγειν χειμῶνος ἐν ὥρηι
ἐν κλίνηι μαλακῆι κατακείμενον, ἔμπλεον ὄντα,
[I 134. 15 App.] πίνοντα γλυκὺν οἶνον, ὑποτρώγοντ' ἐρεβίνθους˙
"τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν, πόσα τοι ἔτε' ἐστί, φέριστε;
πηλίκος ἦσθ', ὅθ' ὁ Μῆδος ἀφίκετο;"

ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ
21 B 23. [I K., 19 D.]. CLEM. Strom. V 109 (II 399, 16 St.) [I 135. 1 App.] Ξ. ὁ Κολ. διδάσκων ὅτι εἷς καὶ ἀσώματος ὁ θεός ἐπιφέρει [vgl. A 30]˙

εἷς θεός, ἔν τε θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισι μέγιστος,
[I 135. 5 App.] οὔτι δέμας θνητοῖσιν ὁμοίιος οὐδὲ νόημα.

21 B 24 [2 K., 20 D.]. SEXT. Adv. math. IX 144 [21 A 1 I 113, 26].
οὖλος ὁρᾶι, οὖλος δὲ νοεῖ, οὖλος δέ τ' ἀκούει.

21 B 25 [3 K., 21 D.]. SIMPL. Phys. 23, 19 [A 31, 9]
ἀλλ' ἀπάνευθε πόνοιο νόου φρενὶ πάντα κραδαίνει.

21 B 26 [4 K., 22 D.]. SIMPL. Phys. 23, 10
[A 31, 7] [I 135. 10 App.]
αἰεὶ δ' ἐν ταὐτῶι μίμνει κινούμενος οὐδέν
οὐδὲ μετέρχεσθαί μιν ἐπιπρέπει ἄλλοτε ἄλληι.

21 B 27 [8 K., 23 D.]. AËT. (THEODOR.) IV 5 [vgl. A 36]
ἐκ γαίης γὰρ πάντα καὶ εἰς γῆν πάντα τελευτᾶι.

21 B 28 [12 K., 24 D.]. ACHILL. Isag. I 4 p. 34, 11 Maass [vgl. A 32. 33, 3 I 122, 26ff.] [I 135. 15 App.]
γαίης μὲν τόδε πεῖρας ἄνω παρὰ ποσσὶν ὁρᾶται
ἠέρι προσπλάζον, τὸ κάτω δ' ἐς ἄπειρον ἱκνεῖται.

21 B 29 [10 K., 25 D.]. SIMPL. Phys. 188, 32 [vgl. A 29 I 121, 10] [I 136. 1 App.]
γῆ καὶ ὕδωρ πάντ' ἐσθ' ὅσα γίνοντ(αι) ἠδὲ φύονται.

21 B 30 [11 K. 11a, 26 D.]. AËT. III 4, 4 [= 21 A 46] SCHOL. GENAV. Φ 196 [aus Krates von Mallos] Ξ. ἐν τῶι Περὶ φύσεως˙
[I 136. 5 App.] πηγὴ δ' ἐστὶ θάλασσ(α) ὕδατος, πηγὴ δ' ἀνέμοιο˙
οὔτε γὰρ ἐν νέφεσιν 〈γίνοιτό κε ἲς ἀνέμοιο
ἐκπνείοντος〉 ἔσωθεν ἄνευ πόντου μεγάλοιο
οὔτε ῥοαὶ ποταμῶν οὔτ' αἰ〈θέρος〉 ὄμβριον ὕδωρ,
ἀλλὰ μέγας πόντος γενέτωρ νεφέων ἀνέμων τε
[I 136. 10] καὶ ποταμῶν.

21 B 31 [27 D.]. HERACLIT. Alleg. Hom. c. 44 [Etymologie v. ὐπερίων]
ἠέλιός θ' ὑπεριέμενος γαῖάν τ' ἐπιθάλπων.

21 B 32 [13 K., 28 D.]. SCHOL. BLT EUST. ad Hom. Λ 27
ἥν τ' Ἶριν καλέουσι, νέφος καὶ τοῦτο πέφυκε,
[I 136. 15 App.] πορφύρεον καὶ φοινίκεον καὶ χλωρὸν ἰδέσθαι.

21 B 33 [9 K., 29 D.]. SEXT. Adv. math. X 314
πάντες γὰρ γαίης τε καὶ ὕδατος ἐκγενόμεσθα.

21 B 34 [14 K., 30 D.]. SEXT. Adv. math. VII 49, 110 PLUT. aud. poet. 2 p. 17 E [I 137. 1 App.]
καὶ τὸ μὲν οὖν σαφὲς οὔτις ἀνὴρ ἴδεν οὐδέ τις ἔσται
εἰδὼς ἀμφὶ θεῶν τε καὶ ἅσσα λέγω περὶ πάντων˙
εἰ γὰρ καὶ τὰ μάλιστα τύχοι τετελεσμένον εἰπών,
[I 137. 5 App.] αὐτὸς ὅμως οὐκ οἶδε˙ δόκος δ' ἐπὶ πᾶσι τέτυκται.

21 B 35 [15 K., 31 D.]. PLUT. Symp. IX 7 p. 746 B
ταῦτα δεδοξάσθω μὲν ἐοικότα τοῖς ἐτύμοισι...

21 B 36 [32 D.]. HERODIAN. π. διχρ. 296, 9
ὁππόσα δὴ θνητοῖσι πεφήνασιν εἰσοράασθαι ...

21 B 37 [33 D.]. HERODIAN. π. μον. λέξ. 30, 30 [I137. 10 App.]
καὶ μὲν ἐνὶ σπεάτεσσί τεοις καταλείβεται ὕδωρ.

21 B 38 [34 D.]. HERODIAN. π. μον. λέξ. 41, 5 [I 138. 1 App.]
εἰ μὴ χλωρὸν ἔφυσε θεὸς μέλι, πολλὸν ἔφασκον γλύσσονα σῦκα πέλεσθαι.

21 B 39 [20 D.]. POLLUX VI 46 κέρασον τὸ δένδρον ἐν τῶι Περὶ φύσεως Ξενοφάνους [I 138. 5] εὑρών.

21 B 40. ETYM. GEN. s. v. βρόταχον τὸν βάτραχον Ἴωνες [καὶ Ἀριστοφάνης φησὶ] καὶ παρὰ Ξενοφάνει.

21 B 41.TZETZ. ad Dion. Perieg. V 940 p. 1010 Bernhardy περὶ τῶν εἰς ρ̅ο̅ς̅ κανών (über σιρός)
[I 138. 10 App.] σιλλογράφος δέ τις τὸ σ̅ι̅ μακρὸν γράφει
τῶι ῥῶ, δοκεῖ μοι, τοῦτο μηκύνας τάχα.
σιλλογράφος νῦν ὁ Ξενοφάνης ἐστὶ καὶ ὁ Τίμων καὶ ἕτεροι.

ZWEIFELHAFTE FRAGMENTE
21 B 42 [17 D.]. HERODIAN. π. μον. λέξεως 7, 11 καὶ παρὰ Ξενοφάνει ἐν δ̅ωι [I 138. 15 App.] Σίλλων˙
καί 〈κ'〉 ἐπιθυμήσειε νέος νῆς ἀμφιπόλοιο.

21 B 43 [45]. SCHOL. HIPPOCR. ad Epid. I 13, 3 [Nachmanson, Erotian. p. 102, 19] βληστρισμός: ὁ ῥιπτασμός˙ οὕτω Βακχεῖος τίθησιν˙ ἐν ἐνίοις δὲ ἀντιγράφοις εὕρομεν βλητρισμὸν χωρὶς τοῦ σ̅. ὄντως δὲ τὸν ῥιπτασμὸν σημαίνει, καθὼς καὶ [I 138. 20 App.] Ξενοφάνης ὁ Κολοφώνιός φησιν˙ "ἐγὼ δὲ ἐμαυτὸν πόλιν ἐκ πόλεως φέρων ἐβλήστριζον" ἀντὶ τοῦ ἐρριπταζόμην [vgl. B 8, 2].