Acusilâus of Argos - B: Extant Original Fragments

(English)

B. FRAGMENTE [I 53. 5 App.]
ΑΚΟΥΣΙΛΑΥ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΩΝ Ᾱ Β̅ Γ̅

9 B 1 [fr. 6 b. 5 Jacoby F.Gr.Hist. 2 F I 49 ff. vgl. auch. Kordt de Acusilao Bas. 1903] DAMASC. de princ. 124 [I 320, 10 R.] Ἀ. δὲ Χάος μὲν ὑποτίθεσθαί μοι δοκεῖ τὴν πρώτην ἀρχὴν ὡς πάντηι [I 53. 10 App.] ἄγνωστον, τὰς δὲ δύο μετὰ τὴν μίαν˙ Ἔρεβος μὲν τὴν ἄρρενα, τὴν δὲ θήλειαν Νύκτα ... ἐκ δὲ τούτων φησὶ μιχθέντων Αἰθέρα γενέσθαι καὶ Ἔρωτα καὶ Μῆτιν ... παράγει δὲ ἐπὶ τούτοις ἐκ τῶν αὐτῶν καὶ ἄλλων θεῶν πολὺν ἀριθμὸν κατὰ τὴν Εὐδήμου ἱστορίαν [fr. 117]. PHILOD. de piet. 137, 13 p. 61 G. Ἀ. δ' ἐκ [I 53. 15 App.] Χάους πρώτου τἆλλα. (Vgl. 2 B 14)

9 B 2 [6 a]. PLAT. Symp. 178 B. Ἡσίοδος [Theog. 116] πρῶτον μὲν Χάος φησὶ γενέσθαι [αὐτὰρ ἔπειτα Γαῖ' εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεί, ἠδ' Ἔρος φησί] 〈καὶ〉 μετὰ τὸ Χάος δύο τούτω [γενέσθαι], Γῆν τε καὶ Ἔρωτα. [Παρμενίδης δὲ τὴν Γένεσιν λέγει "πρώτιστον ... [I 53. 20 App.] πάντων" 28 B 13]. Ἡσιόδωι δὲ καὶ Ἀκουσίλεως ξύμφησιν. οὕτω πολλαχόθεν ὁμολογεῖται ὁ Ἔρως ἐν τοῖς πρεσβύτατος εἶναι.

9 B 3 [6 c]. SCHOL. THEOCR. arg. XIII [aus Theon] ἀμφιβάλλει, τίνος υἱὸν εἴπηι τὸν Ἔρωτα˙ Ἡσίοδος [Theog. 120] μὲν γὰρ Χάους καὶ [I 53. 25 App.] Γῆς, Σιμωνίδης [fr. 43 D.] Ἄρεος καὶ Ἀφροδίτης, Ἀ. Νυκτὸς καὶ Αἰθέρος Vgl. Antagoras DIOG. IV 26.

9 B 3 [6 c]. SCHOL. THEOCR. arg. XIII [aus Theon] ἀμφιβάλλει, τίνος υἱὸν εἴπηι τὸν Ἔρωτα˙ Ἡσίοδος [Theog. 120] μὲν γὰρ Χάους καὶ [I 53. 25 App.] Γῆς, Σιμωνίδης [fr. 43 D.] Ἄρεος καὶ Ἀφροδίτης, Ἀ. Νυκτὸς καὶ Αἰθέρος Vgl. Antagoras DIOG. IV 26.

9 B 3 [6 c]. SCHOL. THEOCR. arg. XIII [aus Theon] ἀμφιβάλλει, τίνος υἱὸν εἴπηι τὸν Ἔρωτα˙ Ἡσίοδος [Theog. 120] μὲν γὰρ Χάους καὶ [I 53. 25 App.] Γῆς, Σιμωνίδης [fr. 43 D.] Ἄρεος καὶ Ἀφροδίτης, Ἀ. Νυκτὸς καὶ Αἰθέρος Vgl. Antagoras DIOG. IV 26.

9 B 5 [9]. PHILOD. de piet. 92, 12 p. 43 G. [I 54. 1] Ὅμηρος [Β 26] μὲν γὰρ οὐ μόνο〈ν τοὺς〉 Ὀνε〈ίρο〉υς ἀγγέλους τῶν θεῶν, ἀλλὰ καὶ τὸν Ἑρμῆ Δ〈ιὸς ἄγ〉γελόν φησιν εἶναι καὶ τὴν Ἶριν [z. B. Β 786], ἔνιοι δὲ ταύτην καὶ τῆς Ἥρας, Ἀκουσίλαος δὲ καὶ θεῶν πάντων. Φερεκύδης [I 54. 5 App.] δ' ὁ Ἀθηναῖος [F.Gr.Hist. 3 F 130 I 94] καὶ τὸν Ἑρμῆ˙ καὶ τὰς Ἁρπυίας τὰ μῆ〈λα φ〉υλάττειν Ἀκο〈υσίλ〉αος, Ἐπιμενίδης [3 B 9] δὲ καὶ τοῦτο καὶ τὰς αὐτὰς εἶναι ταῖς Ἑσπερίσιν.

9 B 6 [13]. PHILOD. de piet. 42, 12 p. 14 G. Ἡσίοδος [Th. 306 ff.] 〈δὲ καὶ〉 Ἀκουσίλαος 〈 Ἐχίδν〉ης καὶ Τυφῶ〈νος κύ〉να 〈Κέρβε〈ρον〉 ἀθά〉νατον [I 54. 10 App.] καὶ 〈ἄλλα τ〉ερατώδη ἔ〈κ〉γ〈ον〉α, τόν τε ἀε〈τὸν〉 τὸν καθ' Ἡσίο〈δον [Th. 523] τὸ τ〉οῦ Προμ〈ηθέως ἧπαρ ἐσθίοντα〉.

9 B 6 [13]. PHILOD. de piet. 42, 12 p. 14 G. Ἡσίοδος [Th. 306 ff.] 〈δὲ καὶ〉 Ἀκουσίλαος 〈 Ἐχίδν〉ης καὶ Τυφῶ〈νος κύ〉να 〈Κέρβε〈ρον〉 ἀθά〉νατον [I 54. 10 App.] καὶ 〈ἄλλα τ〉ερατώδη ἔ〈κ〉γ〈ον〉α, τόν τε ἀε〈τὸν〉 τὸν καθ' Ἡσίο〈δον [Th. 523] τὸ τ〉οῦ Προμ〈ηθέως ἧπαρ ἐσθίοντα〉.

9 B 8 [11]. PHILOD. de piet. 43, 1 p. 15 G. γέρων, ἀλλ' 〈ἔτυχε〉 τῆς ἀθανα〈σίας Πρω〉τεύς˙ καί τ〈ινες ἔλ〉εγον Φόρκ〈υος εἶ〉ναι τοῦτον 〈πατέρα〉, [I 54. 15 App.] τινὲς Εἰδο〈θέας Φόρκυν καὶ 〈τοῦ〉 Φόρκου Γραίας. 〈οὕτως〉 καὶ Ἀκουσί〈λαος˙ Τι〉θωνὸν μὲν 〈ἀθά〉νατον 〈εἶναι γε〉ρόντιον καὶ 〈 Ὅμηρος〉 ἐν τοῖς 〈ἀναφερο〉μένοις ε〈ἰς αὐτόν〉, τῶν θηλειῶ〈ν δὲ θεῶν〉 τὰς μὲν τε〈λείας〉 εἰσάγουσιν, 〈τὰς δὲ〉 παρθένους 〈καὶ〉 ἀγάμους, τ〈ὰς δὲ〉 πρεσβυτέρας 〈καὶ〉 ὑπ〈εροχω〉τέ〈ρας γα-〉 [32c p. 5] [I 54. 20 App.] μετάς, 〈τινὰς δὲ νε〉ωτέρας ὡς 〈Ἄρτε〉μιν καὶ Ἀθηνᾶν καὶ Εἰρήνην 〈καὶ Δί〉κην.

9 B 9 [18] PHILOD. de piet. 45 b 5 p. 17 G. τὸν Ἀσκλ〉ηπιὸν δ' ὑ〉πὸ Διὸς κα〈τακτα〉θῆναι γέγρ〈αφεν Ἡ〈σίοδος [fr. 125] κα〈ὶ Πίν〉δαρος [P. 3, 57?] καὶ Φε〈ρεκύδης〉 ὁ Ἀθηναῖος [F.Gr.Hist. 3 F 35 c I 72] [I 54. 25 App.] καὶ 〈Πανύ〉ασσις [fr. 19 K.] καὶ Ἄνδρων [F.Gr.Hist. 10 F 17 I 165] καὶ Ἀκουσίλαος.

9 B 9 a [8]. PHILOD. de piet. 60, 16 p. 32 G. τ〈ὸν δ' Οὐρα〉νὸν Ἀ〈κο〉υσίλαος δείσαντα τοὺς 〈 Ἑκατ〉όνχειρας μὴ 〈περιγένω〉νται, ταρτα〈ρῶσαι〉, διότι τοι|〈αῦτ' εἶ〉δε τούτους 〈ἀδικήσαντας〉.

9 B 9 b [16]. PHILOD. de piet. 46a p. 18, 8 G. [I 54. 30] 〈π〉ερὶ δὲ 〈...... Ἀ〉κουσεί〈λαος [I 55. 1] βραχ〉έως καὶ 〈ὡσαύτως Ὅ〉μηρος 〈περὶ τῶν γιγά〉ντων 〈μεμνημόνευ〉κεν.

9 B 9 c [32]. PHILOD. de piet. 34c p. 7, 1 G. ὁ Ἀκουσίλα〈ος δὲ τ〉ὸν Ἡρακλέα 〈πυρὶ τ〉ετελευτη〈κέν〉αι φησί.

9 B 10 [19]. PHILOD. de piet. 63, 1 p. 34 G. [I 55. 5 App.] Ἄν〉 δρων δ' ἐ〈ν τοῖς〉 Συνγενικοῖς [F.Gr.Hist. 10 F 3 I 161] Ἀ〈δμή〉τωι λέγει τὸν 〈 Ἀπόλλω〉 θητεῦσαι Δ〈ιὸς〉 ἐπιτάξαντος. Ἡσίοδος [fr. 126 Rz.2] δὲ καὶ Ἀ. μέλλειν μὲν εἰς τὸν Τάρταρον ὑπὸ τοῦ Διὸς ἐμβληθῆναι, τῆς δ〈ὲ Λητοῦς〉 ἱκετευσά〈σης ἀν〉δρὶ θητ〈εῦσαι.〉

9 B 11 [25]. [APOLLOD.] bibl. II 2 [I 55. 10 App.] Νιόβης δὲ καὶ Διός, ἧι πρώτηι γυναικὶ Ζεὺς θνητῆι ἐμίγη, παῖς Ἄργος ἐγένετο, ὡς δὲ Ἀκουσίλαός φησι, καὶ Πελασγός, ἀφ' οὗ κληθῆναι τοὺς τὴν Πελοπόννησον οἰκοῦντας Πελασγούς. Vgl. HYGIN. fab. 124 p. 106, 3 Schm.

9 B 12 [26]. [APOLLOD.] bibl. II 5. Ἡσίοδος [fr. 187] δὲ καὶ Ἀ. Πειρῆνος αὐτήν [I 55. 15] [Io] φασιν εἶναι.

9 B 13 [27]. [APOLLOD.] bibl. II 6. [Argos] Ἀ. δὲ γηγενῆ αὐτὸν λέγει.

9 B 14 [28]. [APOLLOD.] bibl. II 26 [Proetiden, Lysippe, Iphinoë, Iphianassa] αὗται δὲ ὡς ἐτελειώθησαν, ἐμάνησαν, ὡς μὲν Ἡσίοδός [fr. 27] φησιν, ὅτι τὰς Διονύσου τελετὰς οὐ κατεδέχοντο, ὡς δὲ Ἀ. λέγει, διότι τὸ [I 55. 20] τῆς Ἥρας ξόανον ἐξηυτέλισαν.

9 B 15 [29]. [APOLLOD.] bibl. II 94 [Arbeit des Herakles] ἕβδομον ἐπέταξεν ἆθλον τὸν Κρῆτα ἀγαγεῖν ταῦρον. τοῦτον Ἀ. μὲν εἶναί φησι τὸν διαπορθμεύσαντα Εὐρώπην Διί ...

9 B 15 [29]. [APOLLOD.] bibl. II 94 [Arbeit des Herakles] ἕβδομον ἐπέταξεν ἆθλον τὸν Κρῆτα ἀγαγεῖν ταῦρον. τοῦτον Ἀ. μὲν εἶναί φησι τὸν διαπορθμεύσαντα Εὐρώπην Διί ...

9 B 17 [41]. [APOLLOD.] bibl. III 133 Μενέλαος μὲν οὖν ἐξ Ἑλένης Ἑρμιόνην [I 55. 30 App.] ἐγέννησε καὶ κατά τινας [Hesiod. fr. 99] Νικόστρατον, ἐκ δούλης † Πιερίδος γένος Αἰτωλίδος, ἢ καθάπερ Ἀ. φησι Τηρηίδος, Μεγαπένθη.

9 B 18 [21]. [APOLLOD.] bibl. III 156 [I 56. 1 App.] ὁ δὲ Ἀσωπὸς ποταμὸς Ὠκεανοῦ καὶ Τηθύος, ὡς δὲ Ἀ. λέγει, Πηροῦς καὶ Ποσειδῶνος, ὡς δέ τινες, Διὸς καὶ Εὐρυνόμης.

9 B 19 [31]. [APOLLOD.] bibl. III 199 Ζήτην καὶ Κάλαϊν πτερωτούς, οἳ πλέοντες σὺν [I 56. 5] Ἰάσονι καὶ τὰς Ἁρπυίας διώκοντες ἀπέθανον, ὡς δὲ Ἀ. λέγει, περὶ Τῆνον ὑφ' Ἡρακλέους ἀπώλοντο.

9 B 19 [31]. [APOLLOD.] bibl. III 199 Ζήτην καὶ Κάλαϊν πτερωτούς, οἳ πλέοντες σὺν [I 56. 5] Ἰάσονι καὶ τὰς Ἁρπυίας διώκοντες ἀπέθανον, ὡς δὲ Ἀ. λέγει, περὶ Τῆνον ὑφ' Ἡρακλέους ἀπώλοντο.

9 B 19 [31]. [APOLLOD.] bibl. III 199 Ζήτην καὶ Κάλαϊν πτερωτούς, οἳ πλέοντες σὺν [I 56. 5] Ἰάσονι καὶ τὰς Ἁρπυίας διώκοντες ἀπέθανον, ὡς δὲ Ἀ. λέγει, περὶ Τῆνον ὑφ' Ἡρακλέους ἀπώλοντο.

9 B 22 [2]. HARPOCR. Ὁμηρίδαι˙ ... γένος ἐν Χίωι, ὅπερ Ἀ. ἐν γ, Ἑλλάνικος [F.Gr.Hist. 4 F 20 I 111] ἐν τῆι Ἀτλαντιάδι ἀπὸ τοῦ ποιητοῦ φησιν ὠνομάσθαι.

9 B 23 [46]. IOSEPH. ant. Iud. I 107 [I 56. 25 App.] πάντες οἱ παρ' Ἕλλησι καὶ βαρβάροις συγγραψάμενοι τὰς ἀρχαιολογίας ... καὶ γὰρ καὶ Μανέθων ... καὶ Βηρωσὸς καὶ ... συμφωνοῦσι τοῖς ὑπ' ἐμοῦ λεγομένοις [Langlebigkeit der Patriarchen] Ἡσίοδός [fr. 256 Rz.2] τε καὶ Ἑκαταῖος [F.Gr.Hist. 1 F 35 I 16] καὶ Ἑλλάνικος [I 56. 30] [F.Gr.Hist. 4 F 202 I 152] καὶ Ἀ. καὶ πρὸς τούτοις Ἔφορος [F.Gr.Hist. 70 F 238 II 109] καὶ Νικόλαος [F.Gr.Hist. 90 F 141 II 426] ἱστοροῦσι τοὺς ἀρχαίους ζήσαντας ἔτη χίλια.

9 B 24 [24]. PAUS. II 16, 4 [Mykene nach Hesiod. fr. 146] [I 57. 1 App.] ἀπὸ ταύτης οὖν γεγονέναι καὶ τὸ ὄνομα τῆι πόλει φασί. ὃν δὲ προσποιοῦσιν Ἀκουσιλάωι λόγον, Μυκηνέα υἱὸν εἶναι Σπάρτωνος, Σπάρτωνα δὲ Φορωνέως, οὐκ ἂν ἔγωγε ἀποδεξαίμην, διότι [I 57. 5 App.] μηδὲ αὐτοὶ Λακεδαιμόνιοι.

9 B 25 [38]. SCHOL. APOLLON. RHOD. II 1122 [3 B 12] Ἀ. δὲ καὶ Ἡσίοδος ἐν ταῖς Μεγάλαις Ἠοίαις (fr. 152) φασὶν ἐξ Ἰοφώσσης τῆς Αἰήτου. [die Söhne des Phrixos].

9 B 26 [36]. SCHOL. APOLLON. RHOD. IV 57 Λάτμος ὄρος Καρίας, ἔνθα ἔστιν ἄντρον, ἐν ὧι [I 57. 10 App.] διέτριβεν Ἐνδυμίων. ἔστι δὲ καὶ πόλις ἡ λεχθεῖσα Ἡρακλεία. ... τὸν δὲ Ἐνδυμίωνα Ἡσίοδος [fr. 11] μὲν Ἀεθλίου τοῦ Διὸς καὶ Καλύκης παρὰ Διὸς εἰληφότα τὸ δῶρον "ἳν' αὐτῶι ταμίαν εἶναι θανάτου, ὅτε θέλοι ὀλέσθαι". 〈...〉 καὶ Πείσανδρος [F.Gr.Hist. 16 F 7 I 181] καὶ Ἀ.

9 B 27 [42]. SCHOL. APOLLON. RHOD. IV 898 Ἀ. Φόρκυνος καὶ Ἑκάτης τὴν Σκύλλαν [I 57. 15 App.] λέγει. Vgl. B 8.

9 B 27 [42]. SCHOL. APOLLON. RHOD. IV 898 Ἀ. Φόρκυνος καὶ Ἑκάτης τὴν Σκύλλαν [I 57. 15 App.] λέγει. Vgl. B 8.

9 B 29 [37]. SCHOL. APOLLON. RHOD. IV 1146. περὶ δὲ τοῦ δέρους ὅτι ἦν χρυσοῦν οἱ πλεῖστοι ἱστοροῦσιν. Ἀ. δὲ ἐν τῶι Περὶ γενεαλογιῶν πορφυρευθῆναί φησιν ἀπὸ τῆς θαλάσσης. Vgl. SCHOL. zu IV 176 u. zu EURIP. Med. 5.

9 B 30 [15]. SCHOL. HES. theog. 379 [ἀργέστην Ζέφυρον Βορέην [I 57. 25 App.] τ' αἰψηροκέλευθον καὶ Νότον] Ἀ. δὲ τρεῖς ἀνέμους εἶναί φησι κατὰ Ἡσίοδον [Th. 870] Βορρᾶν, Ζέφυρον καὶ Νότον˙ τοῦ Ζεφύρου ἐπίθετον τὸ "ἀργέστην" φησίν.

9 B 31 [39]. SCHOL. HOM. AB zu Υ 307 Ἀφροδίτη χρησμοῦ ἐκπεσόντος, ὅτι τῆς τῶν ριαμιδῶν ἀρχῆς καταλυθείσης οἱ ἀπ' Ἀγχίσου [I 57. 30] Τρώων βασιλεύσουσιν, Ἀγχίσηι ἤδη παρηκμακότι συνῆλθεν, τεκοῦσα [I 58. 1] δ' Αἰνείαν καὶ βουλομένη πρόφασιν κατασκευάσαι τῆς τῶν Πριαμιδῶν καταλύσεως Ἀλεξάνδρωι πόθον Ἑλένης ἐνέβαλε καὶ μετὰ τὴν ἁρπαγὴν τῶι μὲν δοκεῖν συνεμάχει τοῖς Τρωσί, ταῖς δὲ ἀληθείαις παρηγόρει τὴν ἧτταν αὐτῶν, ἵνα μὴ παντελῶς ἀπελπίσαντες ἀποδῶσι [I 58. 5] τὴν Ἑλένην. Ἡ ἱστορία παρὰ Ἀκουσιλάωι.

9 B 32 [3]. SCHOL. HOM. T z. Υ 296 Ἀ. ἐν τρίτωι Γενεαλογιῶν κύριον ἤκουσε τὸ " Ἐχέπωλος" οὕτως˙ "Κλεωνύμου δ' Ἀγχίσης, τοῦ δὲ Ἐχέπωλος".

9 B 33 [34]. SCHOL. HOM. HQ z. κ 2 Δευκαλίων, ἐφ' οὗ ὁ κατακλυσμὸς [I 58. 10 App.] γέγονε, Προμηθέως μὲν ἦν υἱός, μητρὸς δὲ ὡς 〈οἱ〉 πλεῖστοι λέγουσι, Κλυμένης, ὡς δὲ Ἡσίοδος [fr. 3] Προνόης, ὡς δὲ Ἀ., Ἡσιόνης τῆς Ὠκεανοῦ καὶ Προμηθέως.

9 B 34 [40]. SCHOL. HOM. QV z. λ 520 Εὐρύπυλος ὁ Ἀστυόχης καὶ Τηλέφου τοῦ Ἡρακλέους παῖς λαχὼν τὴν πατρώιαν ἀρχὴν τῆς Μυσίας προίστατο. [I 58. 15] πυθόμενος δὲ Πρίαμος περὶ τῆς τούτου δυνάμεως ἔπεμψεν ὡς αὐτόν, ἵνα παραγένηται σύμμαχος. εἰπόντος δὲ αὐτοῦ, ὡς οὐκ ἐξῆν αὐτῶι διὰ τὴν μητέρα, ἔπεμψεν ὁ Πρίαμος τῆι μητρὶ αὐτοῦ δῶρον Ἀστυόχηι χρυσῆν ἄμπελον˙ ἡ δὲ λαβοῦσα τὴν ἄμπελον τὸν υἱὸν ἔπεμψεν ἐπὶ στρατείαν, ὃν Νεοπτόλεμος ὁ τοῦ Ἀχιλλέως υἱὸς [I 58. 20] ἀναιρεῖ˙ ἡ δὲ ἱστορία παρὰ Ἀκουσιλάωι.

9 B 35 [30]. SCHOL. HOM. HV z. ξ 533. Ἐρεχθεὺς ὁ τῶν Ἀθηναίων βασιλεὺς ἴσχει θυγατέρα τοὔνομα Ὠρείθυιαν κάλλει διαπρεπεστάτην. κοσμήσας δὲ ταύτην ποτὲ πέμπει κανηφόρον θύσουσαν εἰς τὴν ἀκρόπολιν τῆι Πολιάδι Ἀθηνᾶι. ταύτης δὲ ὁ Βορέας ἄνεμος ἐρασθεὶς λαθὼν [I 58. 25 App.] τοὺς βλέποντας καὶ φυλάσσοντας τὴν κόρην ἥρπασεν. καὶ διακομίσας εἰς Θράικην ποιεῖται γυναῖκα. γίνονται δὲ αὐτῶι παῖδες ἐξ αὐτῆς Ζήτης καὶ Κάλαϊς, οἳ καὶ δι' ἀρετὴν μετὰ τῶν ἡμιθέων εἰς Κόλχους ἐπὶ τὸ νάκος ἔπλευσαν ἐν τῆι Ἀργοῖ. ἡ δὲ ἱστορία παρὰ Ἀκουσιλάωι.

9 B 36 [43]. SCHOL. HOM. HV z. ρ 207 [I 58. 30 App.] Πτερελάου παῖδες Ἴθακος καὶ Νήριτος ἀπὸ Διὸς ἔχοντες τὸ γένος ὤικουν τὴν Κεφαλληνίαν. ἀρέσαν δὲ αὐτοῖς τοῦτο καταλιπόντες τὰ σφέτερα ἤθη παραγίνονται εἰς τὴν Ἰθάκην καὶ τόπον ἰδόντες εὖ πεποιημένον εἰς συνοικισμὸν διὰ τὸ τῶν παρατεθειμένων ὑψηλότερον εἶναι [καὶ] κατοικήσαντες δεῦρο τὴν Ἰθάκην [I 58. 35 App.] ἔκτισαν. καὶ ἐκ μὲν τοῦ Ἰθάκου ἡ νῆσος ἐπωνομάσθη Ἰθάκη, τὸ δὲ [I 59. 1 App.] παρακείμενον ὄρος ἐκ τοῦ Νηρίτου Νήριτον. ἡ δὲ ἱστορία παρὰ Ἀκουσιλάωι.

9 B 37 [14]. SCHOL. NICANDR. Ther. 11 Ἀ. δέ φησιν ἐκ τοῦ αἵματος τοῦ Τυφῶνος πάντα τὰ δάκνοντα γενέσθαι.

9 B 38 [15]. SCHOL. PIND. O. IX 70a [I 59. 5 App.] κοινὰ τὰ περὶ Δευκαλίωνα καὶ Πύρραν. καὶ ὅτι τοὺς λίθους κατόπιν ῥίπτοντες ἀνθρώπους ἐποίουν, μαρτυρεῖ Ἀ.

9 B 39 [17]. SCHOL. PIND. Pyth. III, 25c διὰ τί δὲ προὐτίμησε [Koronis] τὸν Ἴσχυν τοῦ Ἀπόλλωνος; Ἀ. φησίν, ὡς κατὰ δέος ὑπεροψίας θνητῶι [I 59. 10 App.] βουληθεῖσα συνεῖναι.

9 B 40 [20]. STRAB. X p. 472 Ἀ. δ' ὁ Ἀργεῖος ἐκ Καβιροῦς καὶ Ἡφαίστου Κάμιλλον λέγει, τοῦ δὲ τρεῖς Καβίρους, οἷς 〈***〉 〈καὶ τρεῖς〉 Νύμφας Καβιρίδας.

9 B 40 a [22]. PAP. OXYRH. 1611, fr. 1, 38-85 aus dem [I 59. 15 App.] 2. Jahrh. v. Chr., Exzerpte aus dem Buche eines alexandrinischen Lytikos [Oxyrh. Pap. ed. Grenfell. u. Hunt vol. XIII p. 133f. Vgl. P. MAASS Socrates VII, 1919, p. 191; DEUBNER, Bemerk. z. lit. Pap. aus 0xyrh. (Heidelb. Sitz.-Ber. ph.-h. Kl. 1919, n. 17)] 〈ὅ〉τι τὸ παρὰ Θεοφράστωι λεγόμενον ἐν τῶι δευτέρωι Περὶ βασιλείας περὶ τοῦ [I 59. 20 App.] Καινέως δόρατος τοῦτο˙ "καὶ οὗτός ἐστιν ὡς ἀληθῶς ὁ τῶι σκήπτρωι βασιλεύων, ο〈ὐ〉 τῶι δόρατι, καθάπερ ὁ Καινεύς˙ ἄξιον γὰρ 〈κρα〉τεῖν ὁ Καινεὺς τῶι 〈δόρ〉ατι, ἀλλ' οὐχὶ τῶι σκή〈π〉τρωι, καθάπ〈ερ οἱ ἐ θρ〉ό〈νω〉ι βασιλεῖς, 〈ἡγεῖτο〉, οὐ 〈μὴν〉 ἐδύνατο" π〈ρὸς〉 τῆς 〈ὑπ' Ἀ〉κουσιλάου 〈τοῦ〉 Ἀργείου καταλ〈εγομένης〉 ἱστορίας ἀπολῦσα〈ι δεῖ〉˙ [I 59. 25 App.] λέγει γὰρ περὶ Καινέα οὕτως˙ Καινῆι δὲ τῆι Ἐλάτου μίσγεται Ποσιδῶν. ἔπειτα (οὐ γὰρ ἦν αὐτ〈ῆ〉ι 〈ἔπ〉ερον [I 60. 1 App.] παῖδας τεκεῖν οὔτ' ἐξ ἐκείνου οὔτ' ἐξ ἄλλου οὐδενὸς) ποιεῖ αὐτὸν Ποσε〈ι〉 δέων ἄνδρα ἄτρω〈το〉ν, ἰσχὺν ἔχοντα 〈με〉γί〈 σ〉 τ〈η〉ν τῶνἀνθρώπων τῶν τότε˙ καὶ ὅτε τις αὐτὸν κεντοίη σιδήρωι ἢ χαλκῶι, ἡλίσκετο μάλιστα [I 60. 5 App.] χρημάτων. καὶ γίγνεται βασιλεὺς οὗτος Λαπιθέων καὶ τοῖς Κενταύροις πολεμέεσκε. ἔπειτα στήσας ἀκόν〈τιον ἐν ἀγορῆι θεὸν ἐκέλευεν ἀριθμεῖν. θεοῖ〉 σι δ' οὐκ ἦε〈ν ἀρεστόν, καιì〉 Ζεὺς ἰδὼν αὐτ〈ὸν τα〉 ῦτα ποιοῦντα ἀπειλεῖ, καὶ ἐφορμᾶι τοὺς Κενταύρους, κἀκεῖνοι αὐτὸν κατακόπτουσιν [I 60. 10 App.] ὄρθιον κατὰ γῆς καὶ ἄνωθεν πέτρην ἐπιτιθεῖσιν σῆμα˙ καὶ ἀποθνήισκει"˙ τοῦτ' ἔστιν γὰρ ἴσως τὸ τῶι δόρατι ἄρχειν τὸν Καινέα.

ZWEIFELHAFTES
9 B 41 [44]. SCHOL. PIND. Ol. VII 42a ἔοικε δὲ ὁ Πίνδαρος ἐντετυχηκέναι τῶι [I 60. 15] † ἀχαιῶι ἱστοριογράφωι˙ ἐκεῖνος γὰρ οὕτως γενεαλογεῖ˙ Ὑπερόχης Εὐρύπυλος, οὗ Ὄρμενος, οὗ Φέρης, οὗ Ἀμύντωρ, οὗ Ἀστυδάμεια ἡ Τληπολέμου μήτηρ˙ καὶ αὐτὸς δὲ Ἀμύντωρ εἰς Δία τὸ γένος ἀνάγει.